Een straat vol geuren van barbecue, kinderen die krijten op de stoep, een buurvrouw die salades uitdeelt en iemand die, zoals altijd, nét iets te fanatiek het vuur opstookt. Het is zomer in de wijk. En elke keer als ik ergens een kring plastic tuinstoelen zie staan, weet ik: hier gebeurt iets belangrijks.
Want daar, tussen de wegwaaiende servetten en half aangebrande spiesjes, gebeurt waar het echt om draait: mensen ontmoeten elkaar. Nieuwe buren maken een praatje, oude buren lachen samen om herinneringen. En precies dat, die ontmoeting, is de basis van samenleven.
Als woningcorporatie bouwen we huizen, ja. Maar ons werk stopt daar niet. Een buurt waar mensen zich thuis voelen, waar ze elkaar kennen en helpen, is minstens zo belangrijk als een goede keuken of een goed geïsoleerd dak. Want een wijk is geen bouwproject, het is een levend geheel.
Daarom investeren we, samen met onze partners, óók in wat er tussen de huizen gebeurt: in speelplekken, ontmoetingsruimtes, buurttuinen. Een groen hofje waar je samen groenten kweekt, is meer dan leuk. Het is gezond, verkoelend én verbindend. Daar, met je handen in de aarde, leer je je buren vaak pas echt kennen.
Dat bedoelen we, als we het hebben over sociale inclusiviteit. Over veerkrachtige buurten. Over leefbaarheid. Geen abstracte beleidswoorden, maar de praktijk van elke dag: een praatje, een helpende hand, een schaal pastasalade.
De zomer helpt ons daar een handje bij. Alles voelt lichter, letterlijk en figuurlijk. Laten we die energie vasthouden. Ook als straks de barbecues weer naar zolder verdwijnen.
Blijf groeten. Blijf praten. Plant iets. Deel iets. Nodig een buur uit voor een kop koffie.
Want dát is de basis van een sterke wijk: mensen die elkaar zien, kennen en iets voor elkaar over hebben.
Ik wens iedereen een mooie zomer.
