Tijdens het avondeten keken mijn kinderen mij ineens met een brede grijns aan. “Maar mam… wat dóe je nou eigenlijk de hele dag?” vroeg de oudste, die inmiddels als leerkracht voor de klas staat. “Zet je alleen maar handtekeningen? Of ben je vooral lintjes aan het doorknippen?”
Zijn jongere broer – net twintig en altijd in voor een plagerijtje – deed er nog een schepje bovenop. “Ja, en dan met zo’n grote gouden schaar zeker?” De tafel schoot in de lach. Ik ook. Want eerlijk is eerlijk: ik snap de vraag.
Geen gouden schaar, wel grote verantwoordelijkheden
Als directeur-bestuurder van een woningcorporatie ben ik verantwoordelijk voor duizenden woningen, maar ik metsel geen muren en repareer geen lekkende kranen. Mijn werk draait om iets anders: zorgen dat mensen een fijn en betaalbaar thuis hebben—nu én in de toekomst.
Ik werk met een enthousiast en vakkundig team dat dagelijks aan dat doel werkt. We onderhouden woningen, bouwen nieuwe huizen en maken oudere woningen duurzamer. We kijken hoe buurten kunnen groeien en bloeien, hoe jong en oud prettig samen kunnen wonen, en hoe we mensen kunnen helpen die tijdelijk een extra steuntje in de rug nodig hebben.
Een inkijkje achter de schermen
Toch blijft het werk van een woningcorporatie voor veel mensen abstract. Wat doen we nou écht? Hoe zorgen we ervoor dat huizen op tijd worden gerenoveerd? Aan welke regels moeten we ons allemaal houden bij het toewijzen van woningen aan nieuwe bewoners? En hoe gaan we om met grote uitdagingen zoals de vergrijzing, de energietransitie of de woningnood?
Daarom deze columns. Een kijkje achter de schermen, een tipje van de sluier. Over de mooie én ingewikkelde kanten van het werk. Over beslissingen die impact hebben op buurten en levens. Over de balans tussen beleid en praktijk.
Dus nee, ik zet niet de hele dag handtekeningen. Maar als ik het doe, dan weet ik dat het ergens om gaat. Voor een bewoner, voor een buurt, voor de toekomst. En daar teken ik met alle liefde voor.
